ورق خیلی ظریف و ورق سفید (DIN 1616) کمتر از 0,5 mm ضخامت دارد. این ورق ها با درجه سختی ها و ضخامت های متفاوتی تحویل داده می­ شود.
مثال مشخصه: DIN 1616-0,30-T52 ورق خیلی ضعیف
یعنی: صخامت = 0,30 mm، درجه سختی = T52 و حداکثر سختی طبق HR 30 Tm برابر 56 است.

فولادهای خوش تراش (اتومات)

فولادهای خوش تراش فولادهای کیفی غیرآلیاژی یا کم آلیاژ هستند که مقدار- گوگرد و- فسفر یا – منگنز و یا افزوده سرب بالایی دارد.
این فولادها اکثرا برای قطعات سری­ سازی (تولید انبوه) روی دستگاه های تراش اتومات به کار می­ رود. افزوده ­های آلیاژی، گوگرد یا سرب باعث خرد شدن براده ­ها شده که نتیجتاً موجب افزایش سرعت براده برداری می­ شود.
مثال: 9 S 20; 9 SMnPb 28. فولاد خوش تراش کربوره 10 S 20، فولاد خوش تراش قابل بهسازی 60 S 20.

فولادهای کربوره یا (فولاد سمانته)

فولادهای کربوره برای اجزایی به کار می­ رود که بیشتر تحث سایش و خمش قرار می­ گیرد، بدین جهت باید سطحی سخت و مقاوم به سایش و مغزی نرم و چقرمه با استحکام بالا داشته باشد. فولادهای کربوره به دو نوع فولاد کربوره غیرآلیاژی با مقدار کربن کمتر از 0,2% (مثلا Ck 15 و Ck 10) و فولاد کربوره آلیاژی، آلیاژسازی با منگنز، کرم، مولیبدن یا نیکل (مثلا 16 MnCr 5، 20 CrMo 4، 22 CrMoS 3 5) تقسیم ­بندی می­ شود. فولادهای کربوره آلیاژی استحکام کششی بالایی دارد. مثلا فولاد 16 MnCr 5 دارای استحکام کششی 780-1080 N/mm2 است در صورتی که این مقدار در فولاد کربوره غیرآلیاژی C 10 برابر 490-630 N/mm2 است.

فولادهای بهسازی

فولادهای بهسازی برای اجزایی به کار می ­رود که تحت بارگذاری های شدید – کششی، – خمشی،- پیچشی از نوع بارهای ناگهانی است. با عملیات حرارتی ویژه ­ای این فولادها دارای استحکام کششی خیلی بالا و چقرمگی (قابلیت جذب انرژی) بالا می­ گردد. فولاد بهسازی غیرآلیاژی برای اجزایی با استحکام پایین و سطح مقطع کوچک (مثلا C 60 و Ck 45 و C 35) و فولادهای بهسازی آلیاژی با عناصر آلیاژی کرم، مولیبدن، نیکل یا وانادیم برای اجزا تحت بارگذاری بالا با سطح مقطع بزرگ (مثلا 34 CrNiMo 6 و 42 CrMo 4 و 38 Cr 2) به کار می ­رود. استحکام کششی می ­تواند تا حدود 1 300 N/mm2 افزایش یابد، درصورتی که ازدیاد طول نسبی مربوطه 9% می ­باشد.

فولادهای بهسازی:

در وضعیت بهسازی شده با حرف V،
در وضعیت بازپخت نرمال شده با حرف N،
در وضعیت بازپخت نرم شده با حرف G و
در وضعیت عملیات حرارتی شده جهت ماشینکاری بهتر با حرف B مشخص می­ شود.

فولادهای نیتروره

فولادهای نیتروره برای اجزایی که خاصه تحت بارهای – سایشی بالا و – متغیر قرار دارند و نیز با توجه به اینکه در عملیات حرارتی تقریبا نباید از نظر ابعادی تغییر کند و یا دچار تابیدگی شود به کار می­ رود. با نفوذ نیتروژن به سطح قطعه کار لایه ضد سایش ویژه نیترید آهن به وجود می­ آید.
فولادهای نیتروره فولادهای کم آلیاژی می­ باشند که نیتریدساز آنها عنصر آلومینیوم، کرم و وانادیم است (مثلا 31 CrMo 12 G یا 34 CrAlMo 5 V). البته فولادهای – کربوره و – بهسازی کم آلیاژ، چدن – خاکستری گرافیت ورقه­ ای و – گرافیت کروی و نیز فولادهای – گرم کار و – سرد کار قابل نیتروره کردن می­ باشند.

فولادهای ویژه

این فولادها شامل فولادهای فنر (مثلا C 75 ; 66 Si 7)، فولادهای مقاوم به دمای بالا (مثلا X 4 NiCrTi 25 15)، فولادهای نسوز (مثلا X 15 CrNiSi 25 20)، فولادهای زنگ ­نزن (مثلا X 5 CrNi 18 8) و فولادهای نگیر (غیرمغناطیسی) (مثلا X 40 MnCr 18) می­ باشد.

فولادهای ابزاری غیرآلیاژی

فولادهای ابزاری غیرآلیاژی جهت ساخت ابزارهایی استفاده می­ شود که تحت تنش حرارتی بالا قرار نمی­ گیرد. این فولادها سطح مغزی یا عمیقی ندارد و سختی بالای سطحی خود را در دمای حدود 200 درجه سانتیگراد از دست می­ دهد. بارهای سنگین به واسطه مغز چقرمه آن تحمل می­ شود. مقدار کربن این فولادها 5% و 0,5-1 است. هر قدر مقدار کربن بالا باشد به همان میزان حداکثر سختی پذیری بیشتر می­ شود. فولادهای ابزاری غیرآلیاژی در سه گروه کیفی تولید می­ شود. گروه کیفی W1 بالاترین درجه خلوص را از نظر مقدار گوگرد و فسفر داراست.

فولادهای ابزاری آلیاژی

در ابزارسازی و قالب سازی دمای قطعه کار به هنگام تغییر شکل اهمیت تعیین کننده ­ای در انتخاب فولاد دارد. ابزارهایی که هنگام کار سطح آن ها تا دمای 200 درجه سانتیگراد گرم می­ شود از فولادهای سردکار ساخته می­ شوند. عناصر آلیاژی Cr، W، Mn، Mo و Ni باعث می­ شود که این فولادها حتی در مقاطع بزرگ سختکاری مغزی شده و دچار تابیدگی شدید نگردند.

فولادهای سردکار

فولادهای سردکار قبل از هر چیزی باید مقاومت سایشی بالا و نیز استحکام فشاری – و چقرمگی – بالا داشته باشد. در حالت بازپخت شده قابلیت ماشینکاری خوبی دارد و هنگام عملیات حرارتی کمتر دچار تغییر ابعادی و تابیدگی می­ شود.