ورق آلیاژ فولادی
طبق تعریف ، فولاد ترکیبی از آهن و کربن است. فولاد برای بهبود خصوصیات فیزیکی و ایجاد خواص ویژه از جمله مقاومت در برابر خوردگی یا گرما با عناصر مختلف آلیاژ میشود. فولاد آلیاژی به نوعی از فولاد اشاره دارد که با عناصر مختلف آلیاژ گردد. از نظر تئوری، هر فولاد را می توان به عنوان فولاد آلیاژی نام برد. زیرا ساده ترین فولاد، آهن آلیاژی با حداکثر 2.06٪ کربن است. با این حال ، اصطلاح فولاد آلیاژی معمولاً به فولادهایی اطلاق می شود که به عناصر غیر از کربن آلیاژ می گردند. وزن کل عناصر آلیاژی می تواند تا 50٪ برسد تا به فولاد خاصیت‌هایی مانند محافظت بهتر دربرابر سایش یا انعطاف پذیری بدهد.
مزایای آلیاژهای فولادی
عناصر آلیاژی مختلف – یا مواد افزودنی – هر کدام روی خواص فولاد به طور متفاوت اثر می گذارند. برخی از خواص که از طریق آلیاژی کردن بهبود می‌یابد عبارتند از:
تثبیت کردن آستنیت: عناصر مانند نیکل ، منگنز ، کبالت و مس محدوده دمایی را که در آن فرایند استنیت وجود دارد افزایش می دهد.
تثبیت کننده فریت: کروم ، تنگستن ، مولیبدن ، وانادیوم ، آلومینیوم و سیلیکون می تواند به کاهش حلالیت کربن در آستنیت کمک کند. این ویژگی منجر به افزایش تعداد کاربیدها در فولاد می شود و دامنه دمایی که در آن آستنیت وجود دارد را کاهش می دهد.
تشکیل کاربید: بسیاری از فلزات جزئی ، از جمله کروم ، تنگستن ، مولیبدن ، تیتانیوم ، نیوبیوم ، تانتالوم و زیرکونیوم ، کاربیدهای قوی ایجاد می کنند که در فولاد ، سختی و استحکام را افزایش می دهد. اینگونه فولادها اغلب برای ساخت فولاد با سرعت بالا و ابزار فولادی گرم کار مورد استفاده قرار می گیرند.
گرافیت سازی: سیلیکون ، نیکل ، کبالت و آلومینیوم می توانند باعث کاهش پایداری کاربیدها در فولاد شوند. و باعث شکسته شدن آنها و تشکیل گرافیت آزاد شوند.
ورق آلیاژ فولادی
به سایت bohlerco.com فیدار مهام پیشرو خوش آمدید.
